شب چو در بستم و مست از می نابش کردم؛ ماه اگر حلقه به در کوفت، جوابش کردم؛ دیدی آن تُرک خُتا دشمن جان، بود مرا؛ گرچه عمری به خطا، دوست خطابش کردم؛ منزل مردم بیگانه چو شد خانهﻯ چشم؛ آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم؛ شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع؛ آتشی در دلش افکندم و آبش کردم