حرفی از رفتن مزن، رفتن خطاست؛ خانه ویران است، رفتن اشتباست؛ با من از رفتن مگو، دردم دو چندان می شود؛ در میان آه من راه تو لغزان ﻣﻰشود؛ با من از رفتن مگو، دل در رکابت تشنه است؛ از برای با تو بودن بال و پر بشکسته است؛ با من شوریده حال زار، از رفتن مگو؛ از افول آینه این گونه ﺑﻰپروا مگو؛ حرفی از رفتن مزن، رفتن علاج کار نیست؛ فاصله افزون مکن، وقتی که ره پیدا نیست.